|
به نام خداوند رحمتگر مهربان |
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ |
|
|
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (۱) |
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾ |
|
|
هیچکس نمیتواند آن را انکار کند. (۲) |
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿۲﴾ |
|
|
گروهی را پائین میآورد و گروهی را بالا میبرد. (۳) |
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿۳﴾ |
|
|
این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در میآید. (۴) |
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾ |
|
|
و کوهها در هم کوبیده میشود. (۵) |
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾ |
|
|
و به صورت غبار پراکنده در میآید. (۶) |
فَکَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿۶﴾ |
|
|
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (۷) |
وَکُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿۷﴾ |
|
|
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنهای ؟ (۸) |
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ﴿۸﴾ |
|
|
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (۹) |
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾ |
|
|
و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (۱۰) |
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾ |
|
|
آنها مقربانند (۱۱) |
أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾ |
|
|
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (۱۲) |
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۱۲﴾ |
|
|
گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (۱۳) |
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾ |
|
|
و اندکی از امت آخرین! (۱۴) |
وَقَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿۱۴﴾ |
|
|
آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (۱۵) |
عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾ |
|
|
در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (۱۶) |
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾ |
|
|
نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها میگردند. (۱۷) |
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾ |
|
|
با قدحها و کوزهها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸) |
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿۱۸﴾ |
|
|
اما شرابی که از آن دردسر نمیگیرند و نه مست میشوند. (۱۹) |
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿۱۹﴾ |
|
|
و میوههائی از هر نوع که مایل باشند. (۲۰) |
وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾ |
|
|
و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (۲۱) |
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾ |
|
|
و همسرانی از حورالعین دارند. (۲۲) |
وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾ |
|
|
همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳) |
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾ |
|
|
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند. (۲۴) |
جَزَاء بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾ |
|
|
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهودهای میشنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵) |
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿۲۵﴾ |
|
|
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶) |
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾ |
|
|
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (۲۷) |
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ﴿۲۷﴾ |
|
|
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (۲۸) |
فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿۲۸﴾ |
|
|
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر میبرند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹) |
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿۲۹﴾ |
|
|
و سایه کشیده و گسترده. (۳۰) |
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿۳۰﴾ |
|
|
و در کنار آبشارها. (۳۱) |
وَمَاء مَّسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾ |
|
|
و میوههای فراوانی. (۳۲) |
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿۳۲﴾ |
|
|
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود. (۳۳) |
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾ |
|
|
و همسرانی گرانقدر. (۳۴) |
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾ |
|
|
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (۳۵) |
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء ﴿۳۵﴾ |
|
|
و همه را بکر قرار دادهایم. (۳۶) |
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿۳۶﴾ |
|
|
همسرانی که به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (۳۷) |
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾ |
|
|
اینها همه برای اصحاب یمین است. (۳۸) |
لِّأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۳۸﴾ |
|
|
که گروهی از امتهای نخستینند. (۳۹) |
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾ |
|
|
و گروهی از امتهای آخرین. (۴۰) |
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿۴۰﴾ |
|
|
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود). (۴۱) |
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ﴿۴۱﴾ |
|
|
آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲) |
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾ |
|
|
و در سایه دودهای متراکم و آتش زا! (۴۳) |
وَظِلٍّ مِّن یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾ |
|
|
سایهای که نه خنک است و نه مفید. (۴۴) |
لَّا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾ |
|
|
آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵) |
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾ |
|
|
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶) |
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِیمِ﴿۴۶﴾ |
|
|
و میگفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (۴۷) |
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾ |
|
|
یا نیاکان نخستین ما؟ (۴۸) |
أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾ |
|
|
بگو اولین و آخرین، (۴۹) |
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿۴۹﴾ |
|
|
همگی در موعد روز معینی جمع میشوند. (۵۰) |
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ﴿۵۰﴾ |
|
|
سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده. (۵۱) |
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾ |
|
|
قطعا از درخت زقوم میخورید (۵۲) |
لَآکِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾ |
|
|
و شکمها را از آن پر میکنید (۵۳) |
فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾ |
|
|
و روی آن از آب سوزان مینوشید (۵۴) |
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿۵۴﴾ |
|
|
و همچون شترانی که مبتلا به بیماری عطش شدهاند از آن میآشامید (۵۵) |
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿۵۵﴾ |
|
|
این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (۵۶) |
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿۵۶﴾ |
|
|
ما شما را آفریدیم، چرا که آفرینش مجدد را تصدیق نمیکنید؟ (۵۷) |
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾ |
|
|
آیا از نطفهای که در رحم میریزید آگاهید؟ (۵۸) |
أَفَرَأَیْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾ |
|
|
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی میدهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (۵۹) |
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾ |
|
|
ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمیگیرد. (۶۰) |
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶۰﴾ |
|
|
به این منظور که گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمیدانید آفرینش تازه بخشیم. (۶۱) |
عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾ |
|
|
شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذکر نمیشوید (که جهانی بعد از آن است). (۶۲) |
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذکَّرُونَ ﴿۶۲﴾ |
|
|
آیا هیچ درباره آنچه کشت میکنید اندیشیدهاید؟ (۶۳) |
أَفَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾ |
|
|
آیا شما آن را میرویانید، یا ما میرویانیم ؟ (۶۴) |
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾ |
|
|
هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به کاه درهم کوبیده میکنیم به گونهای که تعجب کنید! (۶۵) |
لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿۶۵﴾ |
|
|
(به گونهای که بگوئید:) به راستی ما زیان کردهایم. (۶۶) |
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾ |
|
|
بلکه ما به کلی محرومیم. (۶۷) |
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾ |
|
|
آیا به آبی که مینوشید اندیشیدهاید؟ (۶۸) |
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاء الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾ |
|
|
آیا شما آن را از ابر نازل میکنید؟ یا ما نازل میکنیم ؟ (۶۹) |
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿۶۹﴾ |
|
|
هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار میدهیم، پس چرا شکر نمیکنید؟، (۷۰) |
لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ﴿۷۰﴾ |
|
|
آیا درباره آتشی که میافروزید فکر کردهاید؟ (۷۱) |
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿۷۱﴾ |
|
|
آیا شما درخت آن را آفریدهاید؟ یا ما آفریدهایم ؟ (۷۲) |
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ ﴿۷۲﴾ |
|
|
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار دادهایم. (۷۳) |
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِینَ﴿۷۳﴾ |
|
|
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمارر). (۷۴) |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۷۴﴾ |
|
|
سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵) |
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾ |
|
|
و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶) |
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿۷۶﴾ |
|
|
که آن قرآن کریمی است (۷۷) |
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿۷۷﴾ |
|
|
که در کتاب محفوظ جای دارد. (۷۸) |
فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ ﴿۷۸﴾ |
|
|
و جز پاکان نمیتوانند آن را مس کنند. (۷۹) |
لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾ |
|
|
این چیزی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۸۰) |
تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۸۰﴾ |
|
|
آیا این سخن را (این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک میشمرید؟ (۸۱) |
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾ |
|
|
و به جای شکر روزیهائی که به شما داده شده آن را تکذیب میکنید؟ (۸۲) |
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾ |
|
|
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه میرسد (توانائی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳) |
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾ |
|
|
و شما در این حال نظاره میکنید (و کاری از دستتان ساخته نیست). (۸۴) |
وَأَنتُمْ حِینَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿۸۴﴾ |
|
|
و ما به او نزدیکتریم از شما ولی نمیبینید. (۸۵) |
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنکُمْ وَلَکِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾ |
|
|
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمیشوید، (۸۶) |
فَلَوْلَا إِن کُنتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿۸۶﴾ |
|
|
پس او را بازگردانید اگر راست میگوئید. (۸۷) |
تَرْجِعُونَهَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿۸۷﴾ |
|
|
اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸) |
فَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿۸۸﴾ |
|
|
در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹) |
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ ﴿۸۹﴾ |
|
|
و اما اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰) |
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۰﴾ |
|
|
به او گفته میشود: سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب الیمین هستند. (۹۱) |
فَسَلَامٌ لَّکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۱﴾ |
|
|
اما اگر او از تکذیب کنندگان گمراه باشد، (۹۲) |
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ﴿۹۲﴾ |
|
|
با آب جوشان دوزخ از او پذیرائی میشود! (۹۳) |
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ ﴿۹۳﴾ |
|
|
سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴) |
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿۹۴﴾ |
|
|
این همان حق و یقین است. (۹۵) |
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿۹۵﴾ |
|
|
حال که چنین است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶) |
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۹۶﴾ |
[که] در وقوع آن دروغى نیست (2)
پستکننده [و] بالابرنده است (3)
چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (4)
و کوهها [همگی] ریزه ریزه شوند (5)
و غبارى پراکنده گردند (6)
و شما سه دسته شوید (7)
یاران دست راست کدامند یاران دست راست (8)
و یاران چپ کدامند یاران چپ (9)
و سبقتگیرندگان مقدمند (10)
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
در باغستانهاى پر نعمت (12)
گروهى از پیشینیان (13)
و اندکى از متاخران (14)
بر تختهایى جواهرنشان (15)
که روبروى هم بر آنها تکیه دادهاند (16)
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مىگردند (17)
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بىخرد گردند (19)
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
و حوران چشم درشت (22)
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
[اینها] پاداشى است براى آنچه مىکردند (24)
در آنجا نه بیهودهاى مىشنوند و نه [سخنى] گناه آلود (25)
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
و یاران راستیاران راست کدامند (27)
در [زیر] درختان کنار بىخار (28)
و درختهاى موز که میوهاش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)
و سایهاى پایدار (30)
و آبى ریزان (31)
و میوهاى فراوان (32)
نه بریده و نه ممنوع (33)
و همخوابگانى بالا بلند (34)
ما آنان را پدید آوردهایم پدید آوردنى (35)
و ایشان را دوشیزه گردانیدهایم (36)
شوهر دوست همسال (37)
براى یاران راست (38)
که گروهى از پیشینیانند (39)
و گروهى از متاخران (40)
و یاران چپ کدامند یاران چپ (41)
در [میان] باد گرم و آب داغ (42)
و سایهاى از دود تار (43)
نه خنک و نه خوش (44)
اینان بودند که پیش از این ناز پروردگان بودند (45)
و بر گناه بزرگ پافشارى مىکردند (46)
و مىگفتند آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعا [باز] زنده مىگردیم (47)
یا پدران گذشته ما [نیز] (48)
بگو در حقیقت اولین و آخرین (49)
قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند (50)
آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (51)
قطعا از درختى که از زَقُوم است خواهید خورد (52)
و از آن شکمهایتان را خواهید آکند (53)
و روى آن از آب جوش مىنوشید (54)
[مانند] نوشیدن شتران تشنه (55)
این است پذیرایى آنان در روز جزا (56)
ماییم که شما را آفریدهایم پس چرا تصدیق نمىکنید (57)
آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو مىریزید دیدهاید (58)
آیا شما آن را خلق مىکنید یا ما آفرینندهایم (59)
ماییم که میان شما مرگ را مقدر کردهایم و بر ما سبقت نتوانید جست (60)
[و مىتوانیم] امثال شما را به جاى شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمىدانید پدیدار گردانیم (61)
و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید (62)
آیا آنچه را کشت مىکنید ملاحظه کردهاید (63)
آیا شما آن را [بىیارى ما] زراعت مىکنید یا ماییم که زراعت مىکنیم (64)
اگر بخواهیم قطعا خاشاکش مىگردانیم پس در افسوس [و تعجب] مىافتید (65)
[و مىگویید] واقعا ما زیان زدهایم (66)
بلکه ما محروم شدگانیم (67)
آیا آبى را که مىنوشید دیدهاید (68)
آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آوردهاید یا ما فرودآورندهایم (69)
اگر بخواهیم آن را تلخ مىگردانیم پس چرا سپاس نمىدارید (70)
آیا آن آتشى را که برمىافروزید ملاحظه کردهاید (71)
آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کردهاید یا ما پدیدآورندهایم (72)
ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده براى بیابانگردان قرار دادهایم (73)
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (74)
نه [چنین است که مىپندارید] سوگند به جایگاههاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)
اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)
که این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)
در کتابى نهفته (78)
که جز پاک شدگان بر آن دست ندارند (79)
وحی اى است از جانب پروردگار جهانیان (80)
آیا شما این سخن را سبک [و سست] مىگیرید (81)
و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار مىدهید (82)
پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو مىرسد (83)
و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)
و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولى نمىبینید (85)
پس چرا اگر شما بىجزا مىمانید [و حساب و کتابى در کار نیست] (86)
اگر راست مىگویید [روح] را برنمىگردانید (87)
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)
[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)
و اما اگر از یاران راست باشد (90)
از یاران راست بر تو سلام باد (91)
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)
پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)
این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)
وینیسیوس و شرطی که از کادر فنی رئال مادرید برد